Kopyta w czerwcu.

Veni, vidi i sfotografowałam.

Koniczyna biega lepiej i jakby od piętki. Mam wrażenie że zaczęła pracować strzałką (widać że linia włosów na piętce jest bliższa linii prostej niż literki v).

No i teraz zaczynamy to na co setki czytelników ;) czekają.
Andaluzja od przodu kopyta stawia bardziej na wprost.


Lewy przód. Słynne cięcia otwierające. Martwię się o tą nogę. Mam nadzieję że się poprawi strzałka. Na podeszwie widać z przodu wałek, koniczyna opiera się o niego i odciąża oderwaną przednią ścianę. Tomek z przodu mustanga nie robi, aby zwiększyć siłę dźwigni (chodzi o maksymalne dociążenie piętek), niestety odbywa się to kosztem odrywania się ściany z przodu. Cóż, ja postanowiłam ostatni raz zaufać w zakresie kopytowym i czekam na efekty. Może ktoś postronny się wypowie?


Lewa z boku. W stój Andaluzja nie dociąża piętki, albo może tak stanęła. Nie wiem, jak przyjadę na dłużej, to będę miała większą możliwość obserwacji.


I tył. Widać bardziej prostą linię włosów.


I prawy przód. Co sądzicie?


Tyłem. Według mnie wyrównuje się asymetria w piętkach i kopyto trochę mniej jest poza pionem z tej trudniejszej strony.


No i bokiem.


I co, a no to, że w tym przypadku w kosmos lecą zasady obrabiania ściany na grubość i popełnianie słynnego mustang rolla. W tyłach, nasz fachowiec, obrabia ściany na grubość, zaokrągla je i niweluje flary. Z przodami tego nie czyni. Widać na tym przykładzie, że praca z patologicznymi kopytami ma się tak do tego co się uczyłam na kursie u L.P. jak pięść do stopy.

Acha, aktualnie przebywam w domu z dziecięciem. Nie pracuję zawodowo - znaczy. I jeszcze nie wiem czy należy mi składać gratulacje, czy kondolencje. Ot zagwozdka.