wieści z frontu

Z uwagi na znaczący wzrost czytelnictwa moich wypocin do sześciu osób. Postanowiłam napisać coś wzniosłego, podnoszącego na duchu, mądrego… I na pewno kiedyś mnie natchnie i napiszę :)

A tymczasem na froncie anginowym trwa wymiana ognia. Raz ona mnie, raz ja ją. Oszczędzę ci opisów co wypluwam rano. W każdym razie mam nadzieję że nie są to kawałki mojego mózgu. Chociaż biorąc pod uwagę moje zagubienie w czasie i przestrzeni, niestety hipoteza mózgowa, może być prawdziwa.

Przedwczoraj przyszła lekarka, zbadała mnie i zabrała się za wypisywanie recept. Pisze… pisze…ja się kiwam…kiwam…
-poproszę pesel!
-??
-pamięta pani swój pesel?
-oczywiście, mówię zgodnie z prawdą, bo mój pesel jest prosty jak konstrukcja cepa
I mówię ten mój pesel (stary dobry kumpel znany mi od ponad trzydziestu lat).

XXXXXZZZZZ

Przy czym, uwaga, podałam pierwsze sześć cyfr peselu i drugie sześć cyfr - końcówkę mojego numeru telefonu. Teraz już wiesz czemu teoria o wycharczaniu o poranku kawałków istoty szarej może być prawdziwą. I nie będę pisała o tym jak w aptece na mnie patrzyli kiedy błąd peselowy wyszedł na jaw. W każdym razie kupiłam amunicję przeciwanginową. I tak sobie walczę.

Dzisiaj byłam prawie cały dzień na spotkaniach byznesowych. Jeszcze godzinę dawałam radę, a później włączyłam tryb autopilota – konsultant zombi. I tylko kiwałam potakująco podczas rozmów. Mam tylko nadzieję że mówiono o czymś sensownym.
No dobrze, mój drogi Czytaczu, opuszczam cię teraz. Czas na kolejną bitwę o gardło.